تریتیکاله، علوفه‌ای دومنظوره و سازگار برای کشت دوم در اراضی شالیزاری

نوع مقاله : مقاله ترویجی

نویسندگان

1 محقق، موسسه تحقیقات برنج کشور

2 دانشیار موسسه تحقیقات برنج کشور

3 کارشناس، موسسه تحقیقات برنج کشور

چکیده

به‌منظور بهره‌گیری از منابع و توانمندی‌های طبیعی و اقتصادی و در جهت خروج از کشت تک‌محصولی برنج و بهبود درآمد کشاورزان، کشت دوم محصولات پس از برداشت برنج گامی موثر در جهت افزایش بهره‌وری از این اراضی محسوب می‌شود. یکی از راهکارهای اساسی در جهت توسعه کمی و کیفی محصولات کشت دوم، توسعه کشت گیاهان علوفه‌ای نظیر تریتیکاله به‌منظور افزایش تولید محصولات زراعی و حل مشکل تهیه و تأمین علوفه و غذای دام می‌باشد. در استان‌های گیلان و مازندران تقریباً اکثر اراضی به کشت برنج اختصاص داده شده که پس از برداشت، اراضی به‌صورت نکاشت رها می‌شوند. کشت گیاه تریتیکاله در اراضی شالیزاری با توجه به مقاومت و تحمل این گیاه نسبت به شرایط نامساعد محیطی، پتانسیل عملکرد و کیفیت علوفه آن، می‌تواند راهکار مناسبی جهت تأمین علوفه در منطقه و بهره‌برداری مناسب از این اراضی باشد. در شرایط مناسب محیطی، این گیاه نسبت به سایر غلات دارای پتانسیل بالاتری بوده و به‌عنوان یک غله پیش‌رو می‌تواند جهت استفاده دو منظوره (علوفه و دانه) نیز مدنظر قرار گیرد. همچنین با توجه به برداشت علوفه تریتیکاله در اواسط فروردین و یا اوایل اردیبهشت و اهمیت صفت زودرسی جهت توسعه سیستم‌های کشت در شالیزار، کشت تریتیکاله به‌عنوان یک گیاه علوفه‌ای مناسب در تناوب با برنج قابل توصیه ‌می‌باشد. از این‌رو، با توجه به شرایط مناسب آب و هوایی استان‌های شمالی و لزوم بهره‌برداری مناسب از 480 هزار هکتار اراضی شالیزاری کشور، ضرورت کشت پاییزه این گیاه به‌عنوان محصول دوم پس از برداشت برنج بیش از هر زمان دیگر احساس می‌شود.

کلیدواژه‌ها