حبوبات از نظر تأمین امنیت غذایی، بعد از غلات از مهم‌ترین محصولات کشاورزی می‌باشند. مقادیر قابل توجه پروتئین مرغوب موجود در دانه این محصولات همراه با غلات می‌تواند ترکیب غذایی ارزشمندی را فراهم نماید. کشت دوم حبوبات، به‌ویژه لوبیا محلی، در اراضی شالیزاری به‌دلیل نقش مهمی که در استفاده‌ی بهینه از خاک و آب ایفا می‌کند، بسیار پراهمیت است. هزینه‌های اندک تولید، میزان تولید و عملکرد قابل قبول، بازده اقتصادی بالا، طول دوره رشد کوتاه (حدود دو تا سه ماه)، بهبود افزایش حاصلخیزی خاک، تناوب مناسب با کشت برنج، ارزش غذایی و قیمت مناسب فروش، این گیاه را به‌عنوان یک محصول اقتصادی مناسب برای کشت دوم پس از برداشت برنج در اراضی شالیزاری معرفی کرده است. از سویی، با توجه به افزایش قیمت پروتئین حیوانی و در نتیجه کاهش مصرف آن در سبد تغذیه‌ی خانواده‌های ایرانی، پیش‌بینی می‌شود مصرف حبوبات به‌عنوان یک کالای جایگزین در سال‌های آینده افزایش زیادی یابد و این موضوع می‌تواند بر اهمیت کشت لوبیا در کشور و از جمله استان‌های شمالی کشور تأثیرگذار باشد. بنابراین با توجه به سهولت کشت، زودرسی و عدم تداخل برداشت آن با نشای برنج و بازارپسندی مطلوب این گیاه، می‌تواند گزینه مناسبی برای کشاورزان شمال کشور محسوب شود.
)