اهمیت تولید برنج در راستای امنیت غذایی و ایمنی غذا دو راهبرد اساسی جهت ارتقاء سلامت برنج کشور می‌باشد. مصرف بی رویه نهادههای شیمیایی طی چند دهه، ضمن ایجاد اثرات سوء زیست‌محیطی، سلامت انسان‌ها را نیز به مخاطره انداخته است. رویکرد اکولوژیکی به مدیریت عوامل خسارتزای گیاهی میتواند یکی از راهبردهای سازگار با زیست‌بوم شالیزار باشد. در یک مطالعه میدانی، مدیریت آفت ساقه‌خوار و بیماری بلاست برنج به‌عنوان مهم‌ترین عوامل خسارت‌زا در ارقام محلی و اصلاح شده در کشت اول و دوم با استفاده از روش‌های فیزیکی، مکانیکی، فرومونی، به‌زراعی، زیستی و بدون استفاده از آفت‌کش‌های شیمیایی مورد بررسی قرار گرفت. در روش بیولوژیک، بر اساس حساسیت گیاه برنج در دوران رویشی و زایشی، در ارقام محلی، سه بار رهاسازی زنبور تریکوگراما به فاصله یک هفته انجام شد، اما در ارقام اصلاح شده و حساس به آفت ساقه‌خوار، از چهار الی شش بار رهاسازی به فاصله یک هفته استفاده شد. کاربرد قارچ‌کش زیستی، بیماری بلاست برنج را در دو مرحله‌ی برگی و خوشه‌دهی کنترل نمود. نتایج حاکی از آن است که اجرای صحیح مدیریت تلفیقی آفات و بیماریهای برنج، همراه با مصرف بهینه کودهای شیمیایی، نه‌تنها سبب تولید و ارتقاء سلامت محصول (بدون استفاده از آفت‌کش‌های شیمیایی) می‌شود بلکه به افزایش تنوع زیستی و حفظ زیست‌بوم شالیزار نیز کمک شایانی می‌نماید.
)