سرخس آبزی آزولا در طول چند دهه‌ی گذشته مشکلات متعددی در زیستگاه‌های آبی شمال کشور و شالیزارها ایجاد کرده است. در سال‌های اخیر با ورود عامل اصلی کنترل بیولوژیک آزولا به کشور، این گیاه مهاجم به‌طور نسبی در زیستگاه‌های طبیعی مهار شده است. در این شرایط، مدیریت درست این گیاه بر پایه‌ی شناسایی گونه‌های آزولای موجود در منطقه و تفکیک آن‌ها از گونه‌های مشابه و مدیریت شالیزار با توجه به شیوه تکثیر گیاه و فعالیت گونه‌های مفید می‌تواند از طغیان مجدد و مشکل‌آفرینی گیاه جلوگیری کند. در این مقاله روش‌های ابتدایی شناسایی و تفکیک گونه‌های آزولا و گونه‌های مشابهی مانند عدسک‌های آبی بر اساس صفات ظاهری و مشخصات اکولوژیکی توضیح داده شده و روش‌های ساده مدیریت آزولا در شالیزار بر اساس شیوه تکثیر ارایه شده است. با توجه به گستردگی مبحث گونه‌های مفید در این مقاله مجالی برای معرفی این گونه‌ها نیست، اما در مدیریت صحیح آزولا شیوه‌ی فعالیت این گونه‌ها روی آزولا نیز مدنظر قرار داده می‌شود.
)